MBTI - Thuiskomen aan de andere kant van de wereld

Ik herinner me het nog heel helder, die allereerste kennismaking met MBTI. Ik was 22, net afgestudeerd en op training voor mijn eerste job. Niet zomaar in een duf vergaderzaaltje ergens in Brussel, maar in een luxe resort in Cape Cod, waar honderden “new hires” samen klaargestoomd werden voor ons nieuwe leven als werkmens. 

Dagen vol theorie en praktijk en avonden vol sociale evenementen, van verklede karaoke tot een kreeftenfestijn.  Ik herinner me geen enkel detail meer van de business cases die we tot ‘snachts zaten te bestuderen, maar die ene namiddag rond MBTI zal ik niet snel vergeten.

Over energie en ergernissen

Daar zat ik dan, schijnbaar willekeurig neergeplant in een groepje van een stuk of tien onbekenden van over de hele wereld, samen aan een ronde tafel met een flipchart. Maar in plaats van het zoveelste complex probleem, kregen we iets heel anders voorgeschoteld. Wie ben ik? Waar krijg ik energie van? En ook: waar erger ik me zoal aan? En wat bleek? Die tien nobele onbekende Amerikanen, Chinezen en Italianen aan mijn tafel kregen de kriebels van net dezelfde dingen als ik. En die tafel wat verderop ergerde zich aan net het tegenovergestelde. Wat een verademing was dat. Ik was blijkbaar dan toch niet zo anders als ik me altijd had gevoeld in grote groepen. Met deze personen deelde ik “mijn type”, mijn manier om naar de wereld te kijken, en dat ging zomaar vlotjes over alle culturen en talen heen. Op dat moment begreep ik wat men bedoelt als men zegt dat MBTI als thuiskomen voelt.  En dat moment was voor mij het startpunt om 10 jaar later zelf MBTI trainer te worden.

Door heel sterk te weten wat me energie bezorgt en wat net niet, is het makkelijker om keuzes te maken en om afstand te nemen van lastige situaties. En die onbekenden aan die tafel in Cape Cod werden instant vrienden en partners in crime op stress-momenten.